‘Gastgezin Amersfoort’, een hartverwarmend initiatief
Formele wet- en regelgeving die zich richt op ‘positieverbetering’ van kwetsbaren in onze samenleving heeft de merkwaardige tendens om grote groepen burgers consequent van de wal in de sloot te helpen.
Demotiverend
Neem de aanpak van de werkeloosheid en de rigide, demotiverende ‘aanpak’ van bijstanders, die ongeacht hun achtergrond als ‘papierprikkers’ hun ‘tegenprestatie ’mogen gaan leveren. Neem de onmacht om mensen met een beperking aan een baan te helpen. Het uitkleden van de Thuiszorg die zorgbehoevenden de verzorgingshuizen in gaat drijven. Om over zaken als PGB’s en Jeugdzorg nog maar te zwijgen.
De ontsporingen die dan weer gecorrigeerd moeten worden met nieuwe wettelijke maatregelen, die worden verkocht als maatwerk, maakt de zaak er dan vaak nog beroerder op.
Eerst moest, om zogenaamde efficiency redenen, het onderwijs uitgroeien tot mega-instellingen, hetgeen gezorgd heeft voor een toplaag van bestuurders die niet met de kwaliteit van het onderwijs bezig was , maar met het bouwen van zandkastelen in de vorm van prestigieuze gebouwen. Nu dienen de onderwijsreuzen weer ontmanteld te worden, terwijl er inmiddels ook grote scholen zijn die hun onderwijs met vallen en opstaan op orde hebben.
Bureaucratische missers
Aan dit rijtje bureaucratische misser kan een nieuw fenomeen worden toegevoegd.
Het COA ( Centraal Orgaan opvang Asielzoekers) is momenteel bezig om vrijwilligers te frustreren die, op basis van een burgerinitiatief, vluchtelingen willen voorzien van zowel materiële als immateriële zaken, zoals taaltraining. De vertaling van de richtlijnen uit Den Haag en de behoefte aan maximale controle en beheersbaarheid in centra waar vluchtelingen verblijven, maakt het deze vrijwilligers bijna onmogelijk om hun diensten aan te bieden.
Onderwijsvrijheid, participatie en integratie zijn dan ineens vergeten waarden.
De letter gaat voor de geest
Het heeft allemaal te maken met de onmacht van een bestuurlijk systeem waarin (semi)- overheidspersoneel wordt geleerd dat de ‘letter voor de geest van de wet gaat’.
Hier moest ik aan denken toen ik portretten las van een aantal hoogopgeleide Syrische vluchtelingen die, net aangekomen in ons land, niet kunnen wachten om de Nederlandse taal machtig te leren, teneinde zich te kunnen kwalificeren voor de arbeidsmarkt. En dit door het COA sterk ontmoedigd wordt.
In plaats daarvan dreigt een soort ‘hospitalisatie effect’ te ontstaan door mensen te ontmoedigen om initiatieven te nemen. Doelloos rondhangen in overvolle vluchtelingenlocaties betekent ruimte scheppen om te piekeren en gedeprimeerd rond te hangen. Kortom de beste aanpak om mensen die veel ellende hebben meegemaakt, een nog sterker gevoel van machteloosheid en uitzichtloosheid te geven. Terwijl de publieke opinie vervolgens verwacht dat ‘onze’ vluchtelingen vooral dankbaar moeten zijn voor de geboden gastvrijheid.
Gastgezin Amersfoort Dat er ondanks dit ‘ontmoedigingsbeleid’ vrijwilligers zijn die de groep vluchtelingen die tijdelijk in Amersfoort verbleven, naar Zeist gevolgd is, om daar – al improviserend- hun diensten aan te bieden, verdient het respect en de stadsbrede steun van de Amersfoortse samenleving.
Een concrete stap daartoe kan worden gezet door actief lid te worden van de FB community rond gastgezinnen in Amersfoort: https://www.facebook.com/groups/162058527465420/?fref=ts
Daar kunt u lezen wat er concreet gedaan kan worden.
Dat lijkt me een passende stap voor de komende Kersttijd.