Daten voor ouderen (slot): Psychoanalyse op de hei
Ze oogde vriendelijk op de foto, reageerde positief op mijn profiel en werkte als ‘psychoanalytica’ een beroepsgroep waarvan ik dacht dat die geheel was uitgestorven. Reden om af te spreken bij een uitspanning op de hei om al wandelend de markt van liefde en geluk te verkennen.
Nu is dat een domein met veel hobbels en kuilen en dat kwam geheel overeen met het zandpad dat we volgden. De dame ‘had iets met haar been’ waardoor ik mijn natuurlijke looptempo, dat aan de hoge kant ligt, moest terugschroeven tot het niveau van rondgang met een Thuiszorg-oudje dat nodig gelucht moest worden. Al snel viel mij de extreme terughoudendheid op van de dame, die bij directe vragen de gave had deze direct terug te geven met een wedervraag. Het effect was dat ik al wandelend op de sofa in de behandelkamer belandde, waarop ik hardop mocht mijmeren over alles wat mij kwelt in dit ondermaatse bestaan. En aangezien een geplande wandeling van een uur, door het looptempo een uitputtingsslag van drie uur werd, was er tijd zat om dat zeer grondig te doen.
Nu heb ik de wonderlijke eigenschap om als verhalenverteller alles wat ik zie en ervaar enorm uit te vergroten. Dan kan ik zo in de ban komen van mijn eigen betoog, dat ik niet zie dat de ander zowel letterlijk als figuurlijk meters achterop dreigt te geraken. Het was in veel opzichten hard werken voor de dame. In ijltempo ging ik van depressie naar depressie, angsten en wanen, neurosen en persoonlijkheidstoornissen verwaaiden met het mistige herfstlandschap. Dit was geen date meer, dit was ‘serious business’. Mis nooit de kans op een gratis consult, je knapt er enorm van op. Nadat ik het halve standaardwerk van de “Nieuwe Neurosenleer’ van Professor P.C. Kuiper succesvol op mijzelf had weten toe te passen, bereikten we de parkeerplaats van de uitspanning. En constateerden dat een ‘click’ er niet echt in zat. Met diepe bewondering voor het werk dat psychoanalytici doen reed ik geheel verzoend met mijzelf weer huiswaarts.
EEN ENGEL IN HET BOS
Ze was een succesvol journaliste en haar profielfoto was als het staatsieportret van een vorstelijke dame. Dus werd er afgesproken op het station van Amersfoort. Maar toen betreffende dame moeizaam lopend de trap af kwam, waande ik mij eerder in een goedkoop RLT-dating programma, dat gaat over de vraag: ”Is ze het wel of is ze het niet?” Ze had de grandeur van de foto succesvol afgelegd, dankzij een hoge kraag, een enorme zonnebril en minimale make-up. Dus restte mij niets anders dan verlegen te vragen: “Ben jij Mary?”( gefingerde naam). Hetgeen werd bevestigd, dus kon er weer in de natuur gewandeld worden. Al snel kwam het gesprek op de betreffende foto. Die was genomen ter promotie van een boek en was tot stand gekomen dankzij een uitputtende ‘shoot’ van een halve dag met een visagist en een topfotograaf.
Bepaald geen ‘selfie’ dus, hetgeen mij sterk op mijzelf terug wierp met de vraag wat ik in godsnaam in een bos met haar te zoeken had. Dat werd even laten pijnlijk duidelijk, omdat de dame geheel vergroeid was met een zittend bestaan. Wandelen kwam in haar nieuwe boek blijkbaar niet voor. Toen het bospad zich vernauwde, besloot ik galant voor te gaan. Maar vergat daarbij mijn tempo aan te passen. En toen raakte ik haar kwijt. Waar ze gebleven is, ik weet het tot op de dag van vandaag niet. Zelfs een uitgebreid forensisch sporenonderzoek naar de afdrukken van haar naaldhakken in de humusrijke grond leverde geen enkel resultaat op. Een wel heel ‘spirituele’ vriendin kwam tenslotte met de meest sluitende verklaring :”Het moet een engel zijn geweest!” Nooit geweten dat die zich ook als ‘date’ kunnen manifesteren. Een gemiste kans dus!