Dagboek van een buurtgek (6) : We zijn wel simpel, maar niet dom
Ik denk soms dat ik maar ga stoppen met m’n verhaaltjes. Het schrijven over wat er in de buurt gebeurt leek zo simpel. Mooi niet dus.
Geloof het of niet, maar ik ben ontdekt door een aantal clubs die ‘werken aan de wijk’. Zo werd ik uitgenodigd om naar een conferentie te komen over burenhulp. Die wordt overdag gehouden en ik denk niet dat mijn baas staat te juichen als ik hem om een snipperdag vraag. Mijn collega’s zullen me de weken daarna vragen of het niet weer eens tijd wordt om naar een nieuwe conferentie te gaan. Dat wordt gegarandeerd zieken.
Transitie
En de vervangster van Evert, onze sociaal werker, belde mij op met een vaag verhaal over burgerinitiatieven en dat ze mij kon ondersteunen. Ook vond ze dat ik met de dagboekverhaaltjes een beetje ‘afdreef’ van het schrijven over hoe bewoners elkaar kunnen helpen en dat het daar vooral over zou moeten gaan. Mijn broek zakte af. Alsof het lol trappen met elkaar als buurt minder is dan met een pannetje soep naar de buurvrouw hollen. Ook kreeg ik advies om stukken te gaan lezen die mij helpen om wat ik doe “in een breder perspectief te plaatsen”. Dus heb ik meteen maar een woordenboek aangeschaft. Het woord ‘transitie’ werd in dat gesprek wel 10 keer genoemd. Echt waar, dat heb ik onthouden omdat het meer dan 20 punten bij scrabble oplevert!
Verkeerde hobby
Mijn hobby begint dus zwaar uit de klauwen te lopen.
Maar ik denk dat ze gewoon jaloers zijn. Kijk die gasten die snappen niets van onze buurt. Zij hebben ervoor geleerd en willen ons nu vertellen hoe we met elkaar moeten leven. Terwijl ze zelf het echte leven van hosselen, sappelen, knokken, vallen en toch weer opstaan nooit zelf hebben meegemaakt. Die wijsneuzen denken echt dat we op hen zitten te wachten . Wij zijn wel simpel maar niet dom.
Ik ga je echt niet vertellen dat onze buurt het paradijs op aarde is. Er gaat soms veel mis en sommige dingen zijn zo ziek dat ik er niet over peins om daarover te schrijven. Word ik de volgende dag de buurt uitgeflikkerd!
Wijsneuzen
Maar beste wijsneuzen, knoop een ding in je oren. In onze buurt ga je nooit landen, tenzij je een van ons bent of word. En natuurlijk mag je af en toe komen om je kunstjes te vertonen. “Ieder heeft recht op zijn eigen gekte”, zei Pa altijd. Maar ga ons niet vertellen hoe we elkaar moeten gaan helpen in tijden van werkloosheid en gebrek aan poen. Daarvoor hebben we allemaal de hogere school in de neukologie al lang zonder een papiertje verlaten. We laten ons niet verneuken, hoeven niet te worden opgevoed en vragen zelf wel om hulp als we er niet meer uitkomen. Ook al weten we dat die hulp de zaak vaak alleen maar erger maakt. “Ongeluk is net als een magneet, het werkt als een omgekeerde scheet”, zei Pa altijd, als het tegen zat.
Zo dat lucht op. Op naar het volgende stukje!