Dagboek  van een buurtgek (15): de buurttorpedoboot

Dagboek  van een buurtgek (15): de buurttorpedoboot

 

In onze buurt bestaat een ongeschreven regel als er heibel is: “Horen, zien en zwijgen”.

Alleen mijn Pa, had destijds schijt aan die regel. Die stapte gewoon op zo’n verhit stelletje af, haalde kijvende echtgenoten, die zelden echt genoten, uit mekaar en verliet als gewaardeerd vredestichter daarna het pand. Voor zolang als het duurde.

Nu  ben ik supporter van mijn Pa, die al jaren op de eerste rij in de hemel de waanzin van dit zootje hier beneden zit aan te kijken, terwijl zijn handen jeuken, maar dat betekent nog niet dat ik hem in alles kan volgen. Want oorlog maken is veel makkelijker dan vredestichten nu in onze buurt steeds meer ongeleide projectielen komen wonen.

Etterbakken kom je in alle lagen van de bevolking tegen. Als ik in mijn werk op de Berg soms bij  de ‘welgestelden’ een klusje doe en voel hoe neerbuigend er naar mij gekeken wordt, zou ik het liefst het hele pand  met mijn gasbrander direct in de as leggen. Over vredestichten gesproken!

Die zakkenvullers hebben geen idee dat geld automatisch meer geld maakt en armoede alleen maar meer armoede. En dat veel poen hebben nog niet betekent dat je dan meer mens bent.

Onaantastbaar

Maar terug naar mijn buurt.

Sinds kort woont er een nieuw gezin aan de overkant. Zij slooft zich rot in de thuiszorg, hij zit zonder werk op zijn luie reet en ‘zorgt’ voor het kind. Nu moet je bij dat zorgen niet al te veel voorstellen. Want als je al om elf uur ’s morgens aan de pils gaat en je zuipvriendjes het huis binnenhaalt, dan heb je om 12 uur al geen zicht meer op waar zo’n klein aapje uithangt. De buurt spreekt er schande van. Maar ja, we staan machteloos door onze ‘horen, zien en zwijgen’ mentaliteit. En meneer A. voelt zich onaantastbaar. Die gaat steeds een stapje verder. Zomers zit hij met zijn zuipmaten in de tuin tot in de vroege uren feestjes te bouwen en houdt de halve buurt uit de slaap. Ik mag niet discrimineren maar kan die dikke kaalgeschoren kop, dat sikje en die gouden oorbellen niet uitstaan. Maar slim is meneer wel. Die is zelfs in staat om zichzelf als de perfecte vader te verkopen. Ene Wilders zou hem als onruststoker zo kunnen inlijven bij dat zootje ongeregeld, dat hij om zich heen verzamelt heeft. En ondertussen is meneer kaalkop bezig om de buurtjes, die zijn spelletjes niet doorzien, met gemene roddels tegen elkaar op te zetten. Met zijn groeiende alcoholnetwerk is het mannetje full time aan de slag  om de wankele samenhang in de buurt te ondermijnen. En wij, de sukkels, kijken ernaar en laten het gebeuren.

Ouwe buurtwerker

Bij gebrek aan een directe telefoonverbinding met Pa hierboven, kon ik niets beters verzinnen dan bij Evert onze vroegere sociaal werker langs te gaan, die me eerder ook al hielp bij  liefdesproblemen. Evert is zilver als het gaat om luisteren, maar wordt goud als hij in oplossingen gaat denken. Het liefst zou ik dan alle positieve gasten uit mijn buurt met een touringcar naar Vathorst slepen, waar Evert tegenwoordig woont, voor gratis onderricht met koffie en koek bij die ouwe buurtpik.

Evert is gek van een soort vechtsport, Thai Chi, die niet uitgaat van de eigen aanval maar slim gebruik maakt van de kracht van de tegenstander. En dat past hij graag toe op mijn buurtje.

“Kijk”, zegt Evert, “die man is waarschijnlijk niet te corrigeren. En als je er alleen op af gaat om hem aan te pakken, wordt de situatie alleen nog maar erger. En ben jij uiteindelijk de lul. Dus moet je eerst eens goed naar die gozer gaan kijken. Hem analyseren. Hij is heel slim. Een slimme luie man, die geschoold  is in het manipuleren van anderen om meer macht en invloed  te krijgen in jouw buurt. Daar zitten zijn kwaliteiten maar ligt ook zijn kwetsbaarheid. En daar moet jij gebruik van maken”. Kortom, het kwam er op neer om zelf slimmer te zijn dan die kaalkop. En na anderhalf uur lullen vertrok ik met wat Evert de ‘de strategie om een buurttorpedoboot te ontmantelen’ noemde. In een volgende aflevering ga ik vertellen hoe dat ik z’n werk gaat. Ik moet er zelf nog een nachtje over slapen.  En hopen dat die kale niet op internet zit te kijken!

 

 

Reacties

Reacties