Dagboek van een buurtgek (17) : Vluchtelingen: ver van huis en toch thuis?

Dagboek van een buurtgek (17) : Vluchtelingen: ver van huis en toch thuis?

 

Ik ging wat deuren langs in de buurt. Op zoek naar medestanders om een buurtvereniging op te richten en werd gastvrij binnengehaald door Arjan. Een ‘pipo’, zoals de nieuwkomers in de buurt worden genoemd.

Pipo’s zien er anders uit, hebben beter betaald werk en hebben geleerd aan scholen die ons ver boven de pet gaan. Ze kopen de woningen die vrij komen en worden in de buurt vaak gezien als gasten die niets op hebben met ons als klootjesvolk, dat met vallen en opstaan het hoofd boven water probeert te houden. Maar Arjan is zwaar OK en ik kan erg met hem lachen. Zomers drinken we wel eens een pilsje in de tuin en dromen dan van een cabaretgroepje dat alle gekheid van onze buurt naspeelt. Dat groepje gaat er niet komen, omdat we na de eerste voorstelling met pek en veren de buurt uit gejaagd worden.

Vluchteling in je hoofd

Maar Arjan had andere dingen aan z’n hoofd. Er zit een vluchteling in.

En die woont sinds kort naast hem. Ze komen uit Syrië, pa en ma en twee prachtige kinderen, die zo uit het pararijs lijken gelopen. Maar dat paradijs is naar de kloten en daarom zijn ze hier. Faroek, zo heet de man, is eigenlijk een pipo. Hij was directeur van een grote bibliotheek, een bibliotheek waar je geen boek meer vinden kunt, hoogstens nog wat papiersnippers, nadat er bommen op zijn gegooid.

En Aisha, de vrouw van Faroek, studeerde rechten en werkte op een kantoor als  schade-expert. Toen moest ik direct denken aan ome Willem, die na een grote verbouwing bij de buren, zag dat de aannemer zijn heg totaal plat had gereden. Die vroeg Willen toen: “Wat is de schade?”. Waarop Willem brulde: ”Schade…ik heb geen schade, ik heb geen heg meer!”. Als die Aisha ooit nog teruggaat naar haar land, komt ze om in het werk.

Even blijven

Maar voorlopig ziet het er naar uit dat ze even blijven. En Arjan doet stinkend zijn best om dat verblijf wat aangenamer te maken. Want echt gastvrij zijn die Faroeks niet bepaald ontvangen in de buurt. Ze worden door nogal wat bewoners met de nek aangekeken omdat ze moslims zijn en daarom ‘pipo’s  van de buitencategorie’, zoals Arjan zegt.

En daarom is Arjan hun gids in een buurt, waar ze van de ene verbazing in de andere vallen. Dat is ook wel lachen bij tijd en wijle. Neem nu ‘malle Henkie’, die tegenover de Faroek’s woont. Henkie denkt dat hij eigenlijk een vrouw is, en loopt in het weekend meestel in vrouwenkleren met een pruik op. Dat was wel lachen in het begin, maar Henkie is ook een goede bokser en op een beuk van een groot viswijf zit niemand te wachten. Nu dachten de Fakoeks in het begin dat Henkie een zus had, die alleen in het weekend aanwezig was. Totdat Arjan ze uit de droom hielp. Of dat zomaar kon in ons land, wilde Faroek toen weten. Arjan had dus in zijn beste Engels heel wat uit te leggen. En heeft toen maar gezegd dat er in het Midden Oosten ook heel veel mannen de hele dag in een jurk rondlopen. Maar of dat geholpen heeft?

Van vuilnisbak naar kliko

En verder is Arjan druk met taalles. Want Faroek loopt de godganselijke dag met een Nederlands-Arabisch woordenboek onder zijn arm en verzamelt moeilijke woordjes, waarover hij zijn tong breekt, zoals ‘vuilnisbak’ en ‘stofzuiger’. En die arme Arjan moet daar dan een zinnetje van maken, die Faroek eindeloos gaat herhalen:”Waar is de stofzuiger?” en “Heb je de vuilnisbak buiten gezet”. Om daarna uit te leggen dat niemand in ons land nog ‘vuilnisbak’ zegt , maar dat het ineens ‘kliko’  is geworden. “Een kliko voor een nieuwe pipo”. Dat was wel weer lachen, met Arjan.

Werk aan de winkel

Maar de lol was nel voorbij, want er was werk aan de winkel. Het gasfornuis moest worden verplaatst en de badkamer had lekkende kranen. Dus is Peter de buurtgek zijn ‘gereedschapstas’ maar weer gaan halen en heeft dat woord vervolgens wel dertig keer moeten herhalen. Voorlopig zit een potje Scrabble met Faroek er nog niet in, waar wat doen die gasten hun stinkende best om te landen in een buurt die in hun ogen van gekte aan mekaar moet hangen.  Gelukkig ziet Faroek er soms de humor van in. Hij kan in de toekomst nog wel eens een aanwinst worden voor ons cabaretgroepje!

 

 

 

 

 

Reacties

Reacties