Dagboek van een buurtgek (19) : “Een klein ongeluk met grote gevolgen”
De buurt staat op z’n kop. En de aanleiding is een klein verkeersongeluk. Het slachtoffer: het zoontje van Meneer A. , die door mij eerder werd omscherven als de buurtaso.
Je kon er op wachten en de buurvrouwen hadden er al over geklaagd. Meneer A. past op zijn zoon van drie, als ma overdag uit werken is. Maar Koning Alcohol regeert in huize A. al vroeg in de ochtend en dat wil z’n kleine man op z’n snelle dribbelbeentjes nog wel eens ongezien de tuin uitpiepen. Dit keer wilde het kleine gastje zijn wereld wat groter maken door de straat over te steken, juist op het moment dat Ome Willem in zijn invalidenkar aan kwam tuffen. Een godsgeschenk dat het oude vehikel niet harder kan dan 20 kilometer. Maar een botsing was niet te vermijden en op het gebrul van het kind stroomde de hele straat vol kijkers. Kom aan een kind, dan kom je aan de buurt. Dan wordt er ook snel naar een dader gezocht. En dat werd Meneer A. En als die meute de emotie in gaat, is er niets meer wat hen tegenhoud. Zelfs Meneer A. niet, die normaal gesproken met z’n grote bek ieder protest de kop in weet te drukken.
Huiselijk geweld Nu is er onlangs een nieuwe club bij gekomen in de wereld van de ‘sociale werkers’ en die heet ‘Veilig Thuis’. Daar kan je naar bellen bij zaken als huiselijk geweld en kindermishandeling. Niemand in de buurt haalt het in zijn stomme kop om daar de buren bij te gaan verlinken als die elkaar weer eens naar het leven staan. We lossen dat we zelf op, of juist niet en bellen hoogstens Frans, de nieuwe wijkagent als we denken dat er bloed gaat vloeien. Maar Meneer A. had blijkbaar zoveel krediet verspeeld, dat -naar ik heb hoorde- er wel 10 mensen hebben gebeld met de noodlijn van dat ‘Veilige Thuis’.
Directe actie En toen kwam die club direct in actie. Ook omdat in alle emotie rond het melden, het letsel van de kleine jongen tot ongekende hoogte groeide en het een wonder was dat het kind het er levend van had afgebracht. Terwijl er alleen maar sprake was van een paar blauwe plekken en wat schaafwondjes. Maar als de kinderbescherming of ]eugdzorg je eenmaal bij de taas heeft, ben je niet een, twee drie meer van ze af. En die stonden de volgende dag wel meteen bij A. op de stoep. En daar heeft meneer A, die ik van Evert, onze oude sociaal werker, niet meer ‘de Bolle’ mag noemen, wat ik ook niet zal doen, een heel vet probleem. Nog vetter dan, nou ja…bedenk maar wat.
Magere Marie Ik hoorde van Magere Marie, onze buurttoeter, die leeft op een streng dieet van sherry en roddels, dat er zelfs sprake zou zijn van een ‘uithuisplaatsing’. Het is ineens heel stil geworden rond Huize A. De zuipvriendjes van die…, je weet wel, laten zich even niet meer zien en zijn vrouw heeft zich ziek gemeld op haar werk en wandelt nu overdag met de kleine naar de het speelveldje aan het eind van de straat. Meneer A. vertoont zich niet op straat en houdt de buurt ´s nachts niet meer wakker met dikke alcohol party’s in de tuin.
Slachtofferhulp Alleen met ome Willem ging het even niet zo goed. Die was na het ongeval volledig de kluts kwijt. En kreeg toen ´Slachtofferhulp´. Wat tot grote hilariteit leidde in buurthuis ´Het Hoekje´. Willem loopt altijd te kankeren dat hij het slachtoffer is van de maatschappij. Maar nu was Willem ineens het slachtoffer van zijn eigen scootmobiel. Een oud koekblik dat je al op een kilometer afstand kunt horen aankomen. Ik weet niet wat Willem meer heeft geholpen, de begrijpende blik van de dame van Slachtofferhulp of de zieke grappen, die hij in ons buurthuis over zich heen kreeg. Het vreemde van dit verhaal is dat je met Evert, onze ouwe sociaal werker, wel dikke plannen kunt maken om zieke toestanden in de buurt aan te pakken, maar dat je met één Ome Willem in een roestig koekblik voldoende hebt om orde op zaken te stellen. Daarom had Ome Willem als ons ´geheime wapen´ een avondje vrij drinken in buurthuis ´Het Hoekje´ En hebben we hem na afloop in een winkelwagentje weer thuis afgeleverd. Want een alcoholslot is aan die man niet besteed.