Als een ambtenaar op het verkeerde knopje drukt
Amersfoort heeft er weer een hoofdpijndossier bij.
En dan doel ik niet op het dossier dat blijkbaar nooit gesloten wordt en waarin de vastgoedontwikkelaar Vahstal de hoofdrol opeist, maar het dossier van de ambtenaar die per ongeluk op het verkeerde knopje drukte waardoor gevoelige cliëntgegevens van de Wijkteams op straat dreigden te komen liggen.
Gelukkig is het, afgaande op de berichtgeving, zover niet gekomen. Echter de Raad staat weer op scherp en het partijpolitiek gekrakeel is aan de orde van de dag. Ook de lokale pers heeft weer een hype, waardoor er nog meer olie op het vuur wordt gegooid. Opnieuw komt na het debacle van het Eemplein -dat eerder een kersverse wethouder haar hoofd kostte- de vraag op hoe en waarom een eindverantwoordelijke door haar eigen apparaat zo buitenspel kan worden gezet.
Kwetsbaarheid Het laat de kwetsbaarheid zien van een bestuur waarin een wethouder, staatssecretaris of minister volledig moet kunnen vertrouwen op de backing van het apparaat waaraan leiding wordt gegeven.
Want hoe gemakkelijk is het om een bestuurder die bijvoorbeeld ingrijpende veranderingen wil doorvoeren binnen een afdeling of departement te laten struikelen door deze cruciale informatie te onthouden en deze vervolgens te laten lekken. Waarmee ik niet wil suggereren dat dit in Amersfoort het geval was.
Circus Deze blog gaat niet echter over de wethouder of haar ambtenaren, maar over het circus dat volgde op de eerste nieuwsberichten over de ambtenaar die op het verkeerde knopje drukte.
Het begint bij een man of vouw die in de mailbox een bestand ontdekte dat daar niet in thuis hoorde. En daar niet direct melding van doet, al dan niet na contact met een instituut voor bescherming van persoonsgegevens. Door niet thuis te geven jaag je 1900 gedupeerden de bomen in, zet je bestuurlijk Amersfoort op z’n kop en kun je wachten op de partijpolitiek die gaat bakkeleien over de vraag of de wethouder al dan niet moet vertrekken.
Dan beginnen de emoties hoog op te lopen en worden in de Raad de messen geslepen. Dan vallen we weer terug op de verwording van het partijpolitiek systeem, dat in een vorige periode met de voortdurende wisselingen in het College van B.&W. de stad geen enkele dienst heeft bewezen.
Dan komt pijnlijk bloot te liggen dat veel politici niet verder kunnen kijken dan hun eigen partijpolitieke visie kortzichtig is. Dan kun je ook wachten op civiele procedures van de hyena’s van de advocatuur, die willen cashen op basis van de onrust die is ontstaan onder de gedupeerde cliënten.
En kan de enige betaalkrant die aan – beperkte- verslaggeving doet over Amersfoort dankbaar haar registers weer eens opentrekken.
Dan wordt Amersfoort weer eens een karikatuur van zichzelf.
Mag ik de dames en heren er op wijzen dat we momenteel in een omvangrijke transitie zitten van het bestuur en het sociaal domein. En dat deze operatie alleen kan slagen op basis van een stabiel bestuur. Dat dit van groot belang is voor alle Amersfoorters. En dat er met de destabilisatie van dat bestuur op basis van één ambtenaar die op het verkeerde knopje drukte, een nieuw dossier dreigt te ontstaan waarvan later zal worden gezegd dat er alleen maar verliezers waren.