Dagboek van een buurtgek ( 28 ): “ Ik geef mijn pen door”
Beste lezer,
Lang heb je niets van mij gehoord. Ik was schrijfmoe en ook wel een beetje ‘buurtmoe’. Soms moet je de lef hebben om je waffel te houden als je niets te melden hebt. En ik kan niets anders zeggen dat dit me prima bevallen is.
Er was ooit een omhoog gevallen militair in Frankrijk die als president was gekozen en de arrogantie had om keihard te stellen: “Frankrijk? Dat ben ik !”.
Nu, ik ben mijn buurt niet en de buurt is mij niet. Philip, de sociaal werker, die een groepje buurtgekken iedere maand op zijn woonboot uitgenodigde heeft mij daarbij geholpen. Hij stelde me onophoudelijk vragen, waarmee ik mij in het begin geen raad wist.
Vragen die wekenlang door mijn hoofd spookten, tot het dubbeltje eindelijk viel. En met dat dubbeltje viel er een hele last van mijn schouders. De belangrijkste les die ik heb geleerd is dat actief zijn in je buurt vooral betekent plezier kunnen hebben en de verbinding voelen met de ander. Nu dat plezier was bij mij ver te zoeken. Het was meer een heilig moeten, gedreven door de wens de erfenis van mijn Pa, ook een ‘buurtgek’, zo goed mogelijk te beheren. Die erfenis heb ik aan hem teruggegeven, want het voelde te zwaar. En ik ben Philip dankbaar dat hij mij daarop wees.
Heb je dan helemaal niets meer in jouw buurtje gedaan, vraag je je wellicht af?
Ja, ik heb gelezen!
Na een stuk of 8 bijeenkomsten bij Philip op zijn woonboot, vond ieder het wel mooi geweest. Toen ik afscheid nam van hem, gaf hij mij een beduimeld schriftje mee. “Hier”, zei hij “ ooit wilde ik een boek schrijven over mijn buurtwerk. Maar verder dan deze aantekeningen is het niet gekomen. Maar ik denk achteraf dat ik dit voor jou geschreven heb. Dus hierbij !”.
En dus reed ik terug naar Amersfoort met het gevoel iets heel kostbaars in handen te hebben.
Een echte lezer ben ik niet, maar het schrift van Philip kijk ik vaak in. Lees er stukjes uit en vraag mij af hoe ik zelf denk over de dingen die hij heeft neergepend.
Wat die gozer schrijft is niet alleen voor mij interessant. Dus kreeg ik een flitsend idee. Peter de buurtgek is schrijfmoe, dus geeft hij zijn pen door aan een ander.
Dames en heren, mag ik u voorstellen aan Philip die u de komende tijd zijn ‘Overdenkingen van een aanjager’ gaat voorleggen. Hij heeft me trouwens wel toestemming gegeven zijn verhaal, in stukjes het net op de gooien. Ik hoop dat jullie er net zo van kunnen genieten als ik.
Veel leesplezier en een hartelijke groet aan alle lezers die mijn avonturen gevolgd hebben,
Peter