Wie reist kan verhalen (4): De nacht van de Zevenslaper
(foto: Zevenslaper, ook wel Relmuis genoemd)
Op de sprookjesachtige natuurcamping Mas la Bauma, buiten het dorp Vallfogona de Ripollès, aan de Spaande kant van de Pyreneeën waren we er al voor gewaarschuwd.
“Berg alle eetbare spullen en vooral fruit op een in afgesloten emmer, want anders heb je de hele nacht het gescharrel en gepiep van Zevenslapers om je tent”.
Maar ook een vosje bleek een vaste nachtelijke bezoeker van de camping. Nu is de Zevenslaper, ook wel Relmuis genoemd, die in zuidelijke landen goed gedijt, bij ons een onbekend fenomeen. Zij kan het best omschreven worden als een goed geslaagde combinatie van eekhoorn en muis, waarmee de schepping weer eens laat zien dat het in de natuur nooit heeft ontbroken aan enige creativiteit. Er was ons zowaar een blik gegund op het watervlugge beestje toen we op een avond gescharrel hoorde in de pergola op het campingterras.
Vakantiemascotte
Grappig genoeg werd de Zevenslaper direct onze vakantiemascotte, een soort denkbeeldige reisgenoot waarvan we ons steeds afvroegen hoe het hem/haar zou vergaan. Ook gaven het beestje graag de schuld als het even mis liep tijdens een bergtocht, wanneer een pad ophield te bestaan en we door oerbos en sompige weilanden op de zon moesten koersen om niet te verdwalen. Als je als reiziger in dat soort communicatie met je reisgenoot terecht komt, weet je dat het wel goed zit in het onderling contact. Ook omdat je bij spanningen altijd de oorzaak buiten jezelf mag zoeken.
Maar besef dat je in de natuurmystiek daar ook een zekere prijs voor betaalt.
Gevecht met de Relmuis
Die prijs bleek redelijk hoog gezien de ergernissen die het beestje veroorzaakte, toen we in een pittoreske berghut aan de Franse kant van de Pyreneeën onze laatste vakantiedagen doorbrachten. De eigenaresse van het huis had ons al bij de ontvangst al gewaarschuwd:”Er zitten ’s nachts Zevenslapers in huis, die zijn hondsbrutaal en maken veel herrie “. Ze overhandigde ons een middeleeuws uitziende muizenval en wenste ons een goede nachtrust. Dat hebben we geweten.
De daarop volgende nachten stonden geheel in het teken van de sportieve strijd tegen de Relmuis, een terechte benaming gezien het gedrag van de kleine monsters. Het geren en gepiep van de beesten was gedurende de nacht onophoudelijk hoorbaar. Ze schroomden zelfs niet om over bedden te spurten in een niet aflatend zoektocht naar zoetigheid.
Intelligentie
Maar wij gaven ons niet gewonnen. Reeds de eerste nacht vingen we een prachtig exemplaar ( zie foto). Deze werd op een feestelijke tocht, luid zingend kilometers buiten het huis in de natuur teruggezet. Ook de nacht daarna was het weer raak, alleen wist het beest op miraculeuze wijze uit de kooi te ontsnappen. Sindsdien hebben we hele vrachten aan perziken geïnvesteerd in de jacht op de Zevenslapers, maar moesten ons hoofd buigen voor de intelligentie van het dier, dat snel geleerd hadden om van fruit te snoepen zonder dat de val dichtklapte. Een mooi voorbeeld van hoe effectief dieren kennis kunnen doorgeven aan soortgenoten.
Ook bogen we ons hoofd voor de ‘huisslang’ een ongevaarlijk exemplaar van meer dan een meter die graag voor het huis lag te zonnen en de astmatische huiskat, die zijn strijd tegen de Relmuis al lang geleden had opgegeven maar wel ’s nachts irritant zat te hoesten in de dakgoot.
Terwijl ik dit schrijf is er één enkele vlieg in geslaagd is mijn energiebesparende, goed geïsoleerde woning binnen te dringen. En loopt heel uitdagend over het beeldscherm van mijn laptop.
Maar inmiddels weet ik wel beter.