Het is niet meer hetzelfde
(foto: vakantiehuis in de Franse Pyreneeën )
Dat merk je pas bij thuiskomst, na een vakantie, als je na een paar dagen weer gaat landen op wat altijd als een vertrouwde stek voelde. Aan het huis, het werk of de vrienden ligt het niet, zij vormen een vaste basis. Maar iets in jou voelt anders.
Dat gevoel staat los van valse ‘nostalgie’ of de behoefte direct rechtsomkeer te maken naar een geïdealiseerde vakantiestek. Een plek waar je misschien gelukkig was of de mystieke versmelting voelde met het landschap.
Nee, het gaat niet om een verre vakantie, maar om een reis die zonder een kilometer af te leggen toch een heel ander perspectief oplevert.
Een reis die stilstaand wordt beleeft, ook op vakantie, als de weg in de auto onder de voeten doorrolt en de kilometerpaaltjes in snel tempo voorbij vliegen.
Als die ‘stilstand’ zich aandient komt er tijd om ruimte te maken voor de inzichten die zich spontaan aandienen. Daarbij gaat het vaak om metaforen, die een verhaal te vertellen hebben.
Steekvliegen
Zoals mijn ontdekking tijdens een bergwandeling, die eigenlijk te zwaar was voor het lichaam. Maar waarbij het vooral mijn gedachten waren die nog het meest protesteerden en dreigden het laatste restje energie te verspillen.
Op dat moment riep ik “Rot op’ tegen die gedachten. En verschilde ik even in niets van mensen die schizofreen worden genoemd, omdat ze zich proberen te verweren tegen de stemmen hun hoofd. Het verschil tussen hen in mij is wellicht dat ik weet die denkstemmen niet te Zijn, slechts toeschouwer ben van gedachten die aan komen en gaan. Net als al de irritante steekvliegen die tijdens een bergtocht massaal op mijn transpiratie afkwamen.
Gekte ten top
Zij hielpen mij aan een metafoor.
Werd ik het ene moment nog gestoken, toen ik boven op de berg wilde genieten van het wereldse uitzicht, een moment later werd ik spontaan opgenomen door dat landschap. Werd ik landschap om even later te ontdekken dat de vliegen waren verdwenen. Zij hadden hun aanvallen spontaan gestaakt. Voor hen was er blijkbaar geen lichaam meer aanwezig. Was er alleen maar natuur.
Kortom de gekte ten top, op die top.
Vijandelijke overname
Voor wie veel dwaalt of verdwaalt in oosterse filosofie, is er wel een mooie spirituele verklaring te vinden voor dit soort indrukwekkende gebeurtenissen. Met het benoemen van zo’n ‘event’ wordt de betekenis dan direct van een etiket voorzien. En verliest daarmee betekenis omdat het niet gaat om de ervaring, maar om de verankering van dat wat ik Ben, voorbij alle woorden en begrippen. Een cadeau dat ongevraagd gegeven wordt op de meest onvoorspelbare momenten en waarvan het denken zich vervolgens wil afvragen, hoe dit soort cadeaus vaker kunnen worden gescoord.
Humor ten top. Het heeft het kenmerk van een ‘vijandelijke overname’, gevoed door spiritueel materialisme, dat leidt tot het onverzadigd hollen achter de behoefte om vooral maar veel ‘piekervaringen’ te scoren. Op zo’n moment zijn de steekvliegen weer teruggekeerd !
Het is niet meer hetzelfde
Thuisgekomen is het niet meer hetzelfde, omdat metaforen hun werk gaan doen. Zoals de steekvliegen in mijn werk. Bijvoorbeeld In de vorm van instituties die pretenderen er te zijn voor de kanslozen, maar in de praktijk vooral gefocust te zijn op eigenbelang.
En weet ik dat vechten tegen vliegen zinloos is. Dat het ‘eigen belang’ eerst uit mij moet om dienstbaar te zijn aan de ander waarvoor het leven nog veel steilere bergen en diepe afgronden in petto heeft.
Voelt het onzeker, omdat ik niet weet waar die metaforen mij brengen gaan.
Maar weet ook, er is geen weg terug, want als je stilstaand reist leidt iedere weg alleen maar naar ‘Jezelf’.
Kortom: ik ben weer Thuis.