Welzijnswerk nieuwe stijl: “Mag ik mijn visitekaartje terug ?”
Ik weet het nog goed. In mijn wijk hadden enkele bewoners samen met steun van wijkprofessionals een project opgezet om een buurt, met de aanpak van een irritante hanggroep, veiliger te maken. Dat project viel toevallig samen met een stadsbrede campagne voor veiligheid in de wijken, dus was er ineens van alles mogelijk.
Toen de hoogste ambtenaar van de campagne op bezoek kwam en mij – als bewoner- een visitekaartje wilde geven de tekst “Je kunt me altijd bellen!”, rukte de opbouwwerkster dat kaartje uit mijn handen. Zij was immers, formeel, de coördinator van het project. En ik was te overdonderd om er iets van te zeggen. Voor mij illustreert dit voorval precies wat veel van het ‘oude welzijnswerk’ kenmerkte. Het was vooral voor de burger, maar zelden met de burger.
Map met visitekaartjes
De kentering rond dat ‘oude welzijnswerk’ kwam met de bezuinigingen in welzijn en zorg, waar een Transitie aan verbonden werd, die mede ter rechtvaardiging van de kaalslag, uitging van de burger die het voortouw moest nemen in het werken aan een goed leefklimaat met aandacht voor de minder zelfredzame buurman.
Wij zijn inmiddels bijna twee Transitiejaren verder en geen ‘Social worker’ ( want zo heten de buurtwerkers tegenwoordig) zou het in de omslag naar ‘het nieuwe werken’ nog in zijn hoofd halen om visitekaartjes van bewoners af te pakken.
Dus heb ik meer visitekaartjes dan ooit, zie in mijn wijk minder ‘Social workers’ dan ooit en vraag mij af wat de Transitie in zorg, welzijn en arbeid tot nu toe heeft opgeleverd.
Scepsis
Daarbij moet ik over een hoge drempel van scepsis stappen, omdat ik na jaren van onderzoek in de welzijnssector, dat werk, meedeinend op de conjunctuur, als eb en vloed zag opkomen en weer verdwijnen. Maar ook de hoge omloopsnelheid van de wijkprofessionals is niet bepaald bevorderlijk voor de continuïteit van het werk.
Als illustratie daarvoor blader ik in de map die ruimte biedt aan 200 visitekaartjes, maar nooit vol raakt omdat ik zo’n 60 % daarvan , opgebouwd in een tijdsbestek van twee,drie jaar zo weer de prullenbak in kan mikken.
Continuiteit
En weet dat juist continuïteit in dat werk essentieel is om de meest problematische plekken in buurten en wijken aan te pakken. Dat het faciliteren van zelfwerkzame bewonersnetwerken die garant staan voor een duurzame aanpak en het vertrouwen in ‘eigen kracht’ vraagt om een diepte-investering. En dat het door de sterke krimp van de welzijn- en zorg sector belangrijker is dan ooit om alle krachten in een wijk, professioneel en onbetaald professioneel, formeel en informeel, te bundelen in hechte wijk- of buurtnetwerken.
SBI
En laat de gemeente Amersfoort daar nu het voortouw in genomen hebben. Weliswaar met een moeilijke term: de Sociale Basis Infrastructuur, maar ook met een heldere nota die uitgaat van een ingrijpende reorganisatie van het werk in de wijken (https://www.amersfoort.nl/project/nieuwe-werkwijze-en-subsidie-voor-welzijnswerk-indebuurt.htm )
Bewoners aan zet
Die SBI, inmiddels omgedoopt in #In de buurt , beoogt niets meer en minder dan actieve buurt en wijkbewoners samen met de wijkprofessionals de prioriteiten te laten bepalen waaraan van jaar tot jaar gewerkt wordt.
En om bewoners vervolgens een duidelijke stem te geven in de bepaling wie die prioriteiten gaat uitvoeren. Dit alles gefaciliteerd door één coördinerende partij, waar alle andere organisaties onder vallen. Die coördinerende partij, een samenwerkingsverband van Welzin, Mee en B&A heeft zich Indebuurt033 genoemd. En heeft inmiddels visitekaartjes en een website: www.indebuurt033.nl
Wijkbijeenkomsten
Ondertussen ben ik over mijn drempel van scepsis gestapt en werk samen met drie collega’s/bewoners als vertegenwoordigers van bewonersnetwerken aan de uitwerking van de SBI met die coördinerende partij. En verheug mij over de opbrengst van de Wijkbijeenkomsten die momenteel worden gehouden en die door steeds meer betrokken bewoners worden bezocht.
Opvallend genoeg willen die bewoners voor alles hechte buurt/wijknetwerken waarin bewoners en professionals samen de lasten gaan dragen en de lusten delen.
Daarom heb ik inmiddels visitekaartjes besteld.