The long and winding road (8) : Tantra en spiritualiteit
Het is al weer even geleden. In het huwelijk met mijn toenmalige partner was zij niet bepaald een echtgenoot die echt genoot en gaf ik mij emotioneel te weinig bloot. En aangezien ‘het probleem’ exclusief bij mij moest liggen – ik wist wel beter- was ik de aanwezen persoon om met de billen bloot te gaan. Die kans wilde ik mij niet laten ontnemen. Dus schreef ik mij in voor een vijfdaagse Tantra-training.
Het is een van de leukste weken geworden die ik op aarde heb doorgebracht. Bij Tantra wordt al snel gedacht aan het georganiseerd seksen met het eigen of het andere geslacht. Maar dat is een misvatting. Tenminste bij Tantra-docenten die de diepere betekenis van deze oosterse spirituele benadering doorgrond hebben.
En gelukkig trof ik twee van dat soort docenten.
Broek uit !
Niet dat ik deze week geheel gekleed heb doorgebracht. Zo herinner ik mij een groepsoefening met de mannelijke deelnemers waarbij we elkaar moesten uitkleden om elkaars piemel te bewonderen. Maar meer dan het gepast respect voor al die lullige aanhangsels ging onze aandacht uit naar het vlaggenschip van een onderbroek die de trainer droeg, De beste man had het zo druk met het runnen van zijn spirituele toko, dat hij in jaren niet bij de Wibra was geweest. Wat hebben we gelachen.
Voor straf moeten we vervolgens twee aan twee met ontkleed onderlijf op een stoel tegenover elkaar plaats nemen. We namen onze jongeheer in de hand en moesten deze verbaal voorstellen aan de ander. Armand, waarmee ik later bevriend zou worden, beet de spits af. Met een hoge stem zei hij :” Mijn naam is Haantje, ik wil graag een ‘haantje de voorste zijn’, maar dat lukt lang niet altijd”. Ik was inmiddels van het lachen van mijn stoel gevallen maar moest vervolgens bekennen dat ook mijn ‘Kleine Daantje’ er regelmatig van doomde nog eens een echte grote Daan te worden, maar dat alle groei moeilijk is.
Tranen met tuiten
Denk nou niet, dat ik die hele week heb lopen te zieken. Want als ik 600 euro dok voor een training wil ik wel iets substantieels mee naar huis nemen of tenminste het gevoel hebben ‘gegroeid’ te zijn. Op wat voor een manier dan ook!
Zo herinner ik mij de tranenvloed die ik heb geplengd toen ik vertelde over de aanstaande breuk met mijn ex. En de warmte die mij daarna omringde toen ik vervolgens liefdevol werd getroost werd door enkele dames. Ook denk ik nog wel eens terug aan een Kundalini-oefening, waarbij ik diep ademend een enorme erotische energie door mijn gehele lijf voelde stromen, waarna ik mij als herboren voelde.
Intimiteit Maar de humor en de verbondenheid van een groep mannen, die voorbij alle opgelegde patronen de kracht, de kwetsbaarheid en de intimiteit van de eigen sekse ontdekken is mij het meest bijgebleven.
Daarvoor moest wel wat werk verzet worden, aangezien onze trainer na de oefening met de ‘pratende piemels’ geen programma meer bleek te hebben en spoorslags was afgereisd naar de Wibra. Terwijl we doelloos rondhingen bij het kampvuur, hoorden we de vrouwen uit de groep elders als engelen zingen. Het liefst waren we als kleine jongens naar hen toe gerend, ware het niet dat het ‘mannendag’ was. Het versterkte het gevoel van wederzijdse onmacht. En wij moesten voor de slotceremonie van de training nog een gepaste activiteit bedenken om de dames de volgende morgen te verwelkomen.
“Heb je ballen?”
Na een onrustige nacht besloten we ’s morgens in alle vroegte om eerst de band tussen de groepsleden te herstellen. Daarvoor moest ieder groepslid knielen op een kussen, waarbij met een houten zwaard zacht tegen hun ballen werd getikt met de vraag: “Heb jij wel ballen? ”. Het antwoord moest zo hard als de longen toestonden bevestigend geuit worden. Dat bleek een bemoedigende start. Daarna volgde de meesterproef. Iedere bink diende een overdwars doorgesneden kiwi, die in de verte gelijkenis vertoonde met een vrouwelijk lustorgaan, in een hap te nuttigen. Daarna bleek onze presentatie aan de dames een fluitje van een cent. Zij werden geblinddoekt de groepsruimte in gedragen, maakten een symbolische hemelreis en werden vervolgens liggend op een yogamatje met aandacht en liefde gemasseerd.
“En heeft het geholpen, zo’n training?”
Mijn relatie is er niet mee gered. Mijn ‘man zijn’ – waarin een stevig deel ‘vrouw zijn’ verweven zit- zonder dat dit zich hoeft te uiten in macho dan wel ‘Jan Jurk’ gedrag, is door de training beter gegrond. En meer dan seksualiteit is het erotiek die mij kan verwarmen. Tenminste als ‘Kleine Daantje’ het bij tijd en wijle niet op z’n heupen krijgt.