Buurtbudget: één steen in de vijver en de politiek slaat alarm
Het thema staat weer eens op de politieke agenda van Amersfoort. Wat moeten we met de buurtbudgetten? Aanleiding is een blog van mij, waarin ik mij beklaag over een niet geslaagde aanvraag terwijl er wel ruimte was om een commercieel project buiten de wijk met subsidiegeld te sponsoren.
Het AD/AC pakte de column op, voorzag hun artikel van naam en ( gedeeltelijk onjuiste) details en de discussie kon beginnen. Niet handig in een verkiezingstijd waarin gevoelige onderwerpen beter kunnen worden gemeden, opdat ze niet misbruikt worden voor partijpolitiek gewin.
Raadsvragen
Dat leidt snel tot het stellen van Raadsvragen in een omvang die de betreffende ambtenaar een week afhoudt van haar eigenlijke werk. Vragen die geen blijk geven van gedegen kennis van de materie, waardoor de chaos alleen maar groter wordt.
Een kernthema is steevast: het misbruik van bewonersbudgetten door leden van (te kleine) buurtbudgetcommissie die een ‘dubbele pet’ dan wel agenda hebben en zichzelf bevoordelen middels een eigen aanvraag.
Zo ontstaat het beeld van ‘zo boven zo beneden’ waar het gaat om malversaties door bestuurders, politici én actieve wijkburgers die zichzelf onreglementair zouden verrijken. Met als gevolg dat onderbuikgevoelens onvermijdelijk iedere nuance gaan verdringen.
Twee petten
Ik kan het weten, want ik draag minstens ‘twee wijkpetten’, ook omdat ik naast werk voor het buurtbudget ook bij andere wijkactiviteiten betrokken ben. Die ‘dubbele pet’ deel ik trouwens met het raadslid van de raadsvragen, die naast de politiek ook actief is in het bestuur van het wijkcentrum in haar buurt. Met die maatschappelijke betrokkenheid is niets mis. Integendeel. Mits er transparantie is en de bestaande duidelijke spelregels en procedures goed en eerlijk worden gevolgd en gecontroleerd.
Opheffen die handel?
In mijn optiek valt er aan de buurtbudgetten heel wat te verbeteren. Zoals dat ook geldt voor het werk in de Gemeenteraad, waar vaak hijgerig achter de waan van de dag aan wordt gerend, bij gebrek aan moed om grote geldverslindende structurele thema’s kritisch te onderzoeken.
Daar wordt nooit de conclusie aan verbonden dat het dan beter is om de Raad in z’n geheel op te heffen. Zoals je ook de vermeende malversaties rond buurtbudgetten niet dient in te zetten als argument om ze te beëindigen. Want daar dreigt zo’n discussie onherroepelijk in uit te monden.
Werken aan de buurt
In de veelgeroemde, maar weinig concrete Bestuurlijke vernieuwing in onze stad zijn de verwachtingen omtrent participatie van de burger, waar het gaat om goed en veilig wonen, hooggespannen.
Het is verheugend te zien dat in de wijken steeds meer actieve bewoners opstaan die het voortouw nemen om te werken aan sociale cohesie en samenhang. Daar waar voorheen vaak geen burger te porren was om bijvoorbeeld zitting te nemen in een buurtbudgetcommissie. Buurtfeesten en straat-BBQ’s vroegen wel jaarlijks een leuk subsidiebedrag aan, maar waren niet bereid om te investeren in een goed georganiseerd buurtbudget voor hun wijk. Ik noem dat ‘consumentisme’, een proces waarbij je wel de lusten scoort, maar niet de lasten wilt dragen.
Indebuurt033
Dan kun je politiek besluiten buurtbudgetten bijvoorbeeld onder te brengen bij de nieuwe organisatie van het welzijnswerk ‘Indebuurt033’, die sinds kort over budgetten voor wijkgerichte bewonersinitiatieven beschikt.
Een blik op hun digitale aanvraagformulier is voor een kleinschalig initiatief echter al voldoende om daar direct van af te zien. Om het maar niet te hebben over de wijze waarop de toekenning van een aanvraag door een juridisch/bestuurlijke molen moet die het stadhuis dan wel formeel gerust mag stellen, maar kleine initiatieven van actieve bewoners in de kiem zal smoren.
Samenwerking
De suggestie om buurtbudgetten te disciplineren op basis van een (nieuw) bovenwijks reglement staat haaks op de bestuurlijke wens recht te doen aan de diversiteit in de lokale wijkaanpak. Verschillen mogen er zijn, zoals er ook landelijk grote verschillen te zien zijn in de wijze waarop gemeenten de decentralisatie rond de grote Transities uitvoeren.
Beter lijkt het mij om de buurtbudgetten nauw te laten samenwerken met de nieuwe wijknetwerken ( de z.g. BuurtBestuurt) die zijn opgericht in het kader van Indebuurt033. Daar kan de taakverdeling, afstemming en beoordeling van aanvragen verantwoord plaats vinden in een breed georganiseerd bewonerskader.
Echter ook daar zal je actieve bewoners aantreffen met een ‘dubbele pet’. Dat is immers een gegeven, daar waar bewoners zich breed en actief inzetten voor hun locale gemeenschap. Zoals een raadslid ook lid kan zijn van het bestuur van een wijkcentrum in haar buurt.