Het moet niet gekker worden (6): Knettergek
Een blog voor mijzelf. Gekker moet het niet worden. Ik ben in gesprek met Daan V. Het liefst doe ik dat in de vorm van een interview. Ik stel kritische vragen aan Daan V. en ben benieuwd naar zijn antwoorden.
I(nterviewer).: “Volgens mij ben jij iemand die werkelijk alles op het gebied van levensbeschouwing onder kritiek stelt. Boort eerst alle wereldreligies de grond in, deelt een sneer uit naar spirituele stromingen en begint te sputteren over de richting waarin jij je het meest thuis voelt, de advaita-verdanta”.
D(aan).: “Ja, dat klinkt alsof die Daan een behoorlijk eigenwijze eikel is. Maar om geen verwarring te zaaien, in ben niet thuis in de advaita-vedante, ik ben thuis in Mijzelf, maar op een heel andere wijze dan ik had durven dromen, toen ik voor het eerst aanschoof op een conferentie van Wolter Keers”.
I.:”Ha, je volgt het spoor terug. Bij die Wolter werden jouw ogen geopend?”
D.:”Ja, maar mijn hoofd en mijn hart protesteerden, omdat ik op zoek was naar verlichting voor Daantje V., als persoon, terwijl Wolter direct duidelijk maakte dat het daar juist niet om ging.
Met milde ironie zei hij tegen de spirituele dames die aan yoga deden en ‘verantwoord macrobiotisch’ aten:”Dames van het eten van konijnenvoer word je echt niet heilig”. En toen we uitgelachen waren als groep sociaal werkers richtte hij zich tot ons:” En heren hulpverleners, jullie willen anderen helpen, terwijl je niet in staat ben om jezelf te helpen. Want anders zat je hier niet !.
‘Boem”, en daarmee was de toon gezet. Zoals hij ook op de slotdag van de conferentie, toen er sprake was van een heerlijk spiritueel energieniveau in de groep nuchter opmerkte:”Fijn hé, dat gevoel van jullie, maar daar gaat het dus niet om, om een gevoel. Dat is slecht een ervaring, die verdwijnt. Mijn verhaal gaat om iets anders, het is niet de ervaring, maar dat wat jij Bent als permanente toestand”.
I.:”Terwijl dat wat jij Bent, zo te horen voor jou juist een raadsel was?”
D.:”Precies en als mentaal ingesteld persoon moest ik wel schipbreuk lijden in mijn zoektocht naar wat inzicht of verlichting of hoe die staat van permanente verlossing ook het heten mag. Maar kon dit mysterie anders dan eerdere religieuze of ideologische verkenningen niet overboord gooien. Kortom Wolter had iets aangeraakt waarvan hij beweerde dat het in mij aanwezig was, maar waar ik mijn vingers niet achter kon krijgen. Dus werd ik als een hond die achter zijn staart aan rent. Letterlijk een gekmakend proces, temeer daar ook nog werd beweerd dat het gezochte niet gevonden kan worden omdat het al Aanwezig is. Hoe maak je iemand knettergek?
Omgekeerd kun je zeggen: hoe scherper het lijden hoe sterker het verlangen om voor eens en altijd helemaal thuis te komen. Neem het verhaal van de Boeddha die alles achter liet, hardnekkig op zoek ging naar verlossing en faalde. Om uitgeput onder een boom te belanden en moegestreden zijn zoektocht op te geven. En toen spontaan werd overvallen door het Inzicht wie hij was, Is en zal zijn. Een complete ‘liefdevolle overname’. Dit grote loslaten, gekoppeld aan het inzicht als persoon de regie niet te hebben, het accepteren dat je op basis van ‘goede werken’ niet beloond zal worden, staat lijnrecht op de mindset waarin het een actor, een handelende persoon is die tot een verlichte staat kan geraken. Besef eens hoe taai dat gegeven is voor een westerse mens op basis van een sterke cognitieve conditionering”.
I.:” Met andere woorden je beschrijft een zoektocht waarin het gezochte niet gevonden kan worden en waarin iedere persoonlijke inzet daartoe bij voorbaat gedoemd is te mislukken. Weet je hoe ik dat noem:’Het ultieme jezelf pesten, een richting die zeer geschikt is voor spirituele masochisten”.
D.:”Ha, wat een mooie term. Maar draai het om. Als je volmaakt gelukkig bent ga je echt niet op zoek naar iets als verlichting. Dan geniet je, dan valt er niets te zoeken. Dan ga je niet op papier eindeloos zitten te ouwehoeren met een denkbeeldige interviewer, die jou met een flinke dosis scepsis jou wilt laten zien dat je nog in sprookjes gelooft, dan wel dat je een onverbeterlijke masochist bent! “
I.:”Ho, ho, van mijn kant is er geen scepsis. Maar zeg nu eerlijk hoe overtuigend is dit verhaal voor de gemiddelde lezer”.
D.:”Even voor de helderheid: jij wilde iets weten over het geheim van mijn leven. We hebben het hier niet over mijn behoefte wie of wat dan ook ergens van te overtuigen. En voor de paar hits op een weblog hoeven we het al helemaal niet te doen! Kortom, waarom stel jij al deze vragen, zegt het iets over jouw eigen zoektocht, vermomd als een kritische interviewer op afstand?”
I.:”Ik wil een pauze, omdat ik niet weet of het nog zin heeft hiermee door te gaan!”
D:”Precies de reden waarom ik bijna nooit praat over dit soort zaken. Wie zit nu te wachten op dit soort teksten? En kennelijk is er iets in mijn verhaal dat bij jou onprettig binnenkomt als en dreig je uit je rol te vallen als interviewer. Dat is een mooi einde van dit gesprek, omdat het in de verte lijkt op wat mij overkwam na de eerste ontmoeting met Wolter Keers”.