Het moet niet gekker worden (9): De grote surprise show
Een blog voor mijzelf. Gekker moet het niet worden. Ik ben in gesprek met Daan V. Het liefst doe ik dat in de vorm van een interview. Ik stel kritische vragen aan Daan V. en ben benieuwd naar zijn antwoorden.
I(nterviewer): ‘Daan, wat je beschrijft als jouw zoektocht naar essentie, klink mij heftig in mijn oren. Niet direct reclame voor wat jij het ‘non-dualisme’ noemt. Je moet wel knap wanhopig zijn om daar je hoop op te vestigen’.
D(aan): ‘Ha, ha, dat alles telt niet in het licht van een fascinerende ontdekkingstocht waarvoor geen verre landen bezocht hoeven te worden. Het is bij uitstek een avontuur dicht bij huis. Sterker nog: je hoeft er niet eens de deur voor uit!’
I: ‘En krijgt er een pak ellende gratis en voor niets bij!’
D.: ‘Dat kan, maar hoeft niet. Dat lijden een inspiratiebron kan zijn om aan die zoektocht te beginnen, is ook een mooi gegeven. Zeker voor ons westerse denken: het wordt productief gemaakt en levert mogelijk rendement op !’
I.:’Ja, maar de uitslag is ongewis, begrijp ik, omdat de vermeende hoofdprijs niet op basis de eigen inspanning kan worden bereikt ?’
D.: ‘Het lijkt de grote ‘surprise show’ zonder hoofdprijs, omdat deze al uitgekeerd is. Ik ben dan ook geen voorstander van al die leraren die in bevlogen termen de voordelen van de zogenaamde ‘verlichte staat’ bezingen. Het ego gaat daarmee gegarandeerd aan de haal, want dat geilt natuurlijk wel op de hoofdprijs’.
I.: ‘Hoe kan het dat ik bij tijd en wijle het gevoel heb met iemand te praten die knettergek is’
D.: ‘Dat gevoel is correct!. Het mooie van de advaita vind ik dat je ‘Het’ op basis van logica een heel stuk kunt volgen, maar dan op een punt komt, waarin de regie wordt overgenomen. En daar zijn we in het westen niet erg vertrouwd mee.
Dat doet mij denken aan mijn zoon, die toen hij veertien was van zijn vader wilde weten wat dat ‘non-dualisme’ inhield. Ik was terughoudend om daar iets over te zeggen, maar hij drong aan. Na twee gesprekken zei hij :”Ja, ik begrijp het, het komt mij logisch voor. Maar, pap, ik ben jong en ik wil me richten op de wetenschap, daar ligt mijn interesse. Advaita lijkt me meer iets voor als ik ouder ben”. Wat een heerlijk helder kind’.
Dus laten we maar ophouden met dit geouwehoer. Jij wil graag spannende verhalen horen. Misschien moeten we wachten tot je wat ouder bent!’.
I.: ‘Pak je mij nu terug, omdat ik af en toe scherp naar je ben?’
D.: ‘Het is eerder dat ik de vermoeidheid voel van de verhalenverteller die probeert een richting aan te geven, maar bij voorbaat weet dat het een dwaaltocht wordt voor de luisteraar. Jij zit al midden in het doolhof, maar beseft het niet eens! Dan heb je wellicht een gids nodig en geen verhalenverteller’.
I.:’Alsof jij kunt zien wat ik nodig heb! ’
D,: ‘Precies, dat gaat het vermogen van de verhalenverteller ver te boven en daarom stop ik. “Logisch toch”, zou een bekende voetballer zeggen’.