Reisverhalen Spanje: Wandelen in de Sierra Nevada (2)
Waanzin natuurlijk. Ga je met het vliegtuig tien dagen naar Zuid Spanje en rijd je met een huurauto tweeduizend kilometer om de mooiste plekken van Andalusië te bezoeken om er te wandelen.
De geur van de sinaasappelbloesem
Nu was de regen die er enkele dagen viel en opgetogen werd verwelkomd door de bewoners van de streek, die weten wat droogte betekent, debet aan dat gescheurd met de auto door de bergen.
Ik ben een mooi weer wandelaar, zie al genoeg af als ik hijgend een bergpad op moet. Besluit dan spontaan om met roken te stoppen. Om dat voornemen in het dal weer te vergeten als ik op het plein van een stil bergdorp van mijn pilsje geniet.
Het voorjaar in Andalusië is wonderschoon. Dankzij de vele regens van de afgelopen weken kleuren de dalen groen, groeien er prachtige bloemen aan de rand van de akkers en is de geur van de sinaasappelbloesem onvergetelijk.
Dit afgewisseld met de bijna militaristisch geordende akkers met olijfbomen , die strak in gelid hun zilverachtige groene bladeren laten ritselen in de bergwind.
La Balsa
Hoog in de bergen van de Sierra Nevada, net boven de boomgrens , ligt nog sneeuw. De ochtendzon zet de bergen in een roze gloed als ik in de prikkelende kou mijn eerste koffie drink op het terras van mijn gastenverblijf.
Ik reis alleen en geniet van de ontmoetingen met andere gasten, de vriendelijke blikken van dorpsbewoners en de streekverhalen van mijn Nederlandse gastvrouw en gastheer.
La Balsa was ooit een geitenschuur aan de rand van het dorp Alguife. Maar Bart en Marion zagen er snel een woonhuis annex gastenverblijf in. Het resulteerde, na een lange verbouwing, in een langgerekt wit gebouw met een groot terras dat uitzicht biedt op de bergen. Naast een appartement zijn er kamers te huur voor een prijs waarvoor je vroeger in een jeugdherberg nog niet terecht kon. Een ruime gastenkamer met goed geoutilleerde keuken complementeert het geheel.
Voetpad
La Balsa ligt op korte afstand van een voetpad dat uit het zuiden helemaal doorloopt tot Santiago de Compostella. En in tegenstelling tot de noordelijke route die druk bewandeld wordt kom je in het voorjaar op dit pad, dat loopt van dorp naar dorp, vrijwel niemand tegen.
La Balsa is ook een goede zomerbestemming, door de ligging op een hoogte van 1200 meter, die ’s avonds de nodige verkoeling brengt.
Mijnwerkersdorp
Het voormalige mijnwerkersdorp Alquife oogt verzorgd maar weinig indrukwekkend. Zeker als je na La Calahorra, met een imposant kasteel op een heuvel in een immense vlakte, aan komt rijden.
Tot je met Bart praat, die zijn solidariteit met de arbeidende klasse nooit onder stoelen of banken gestoken heeft. Zijn enorme kennis van de streek, haar rauwe geschiedenis, de strijd van boeren en mijnwerkers om te overleven, de uitbuiting in de mijnbouw en de verschrikkingen van de burgeroorlog uit de jaren ’30 van de vorige eeuw, maken van een ogenschijnlijk kleurloos dorp, een fascinerende plek , waar je anders naar gaat kijken.
Het zijn verhalen die je in geen reisgids tegenkomt. Zij transformeren je van toerist tot reiziger. Dit gecombineerd met de gastvrijheid van Marion maken La Balsa tot een fijne plek om te verblijven, dicht bij de wandelpaden naar de bergen, de verstilde dorpen, de cultuursteden in de omgeving en het overweldigende landschap.
( http://www.labalsa.nl/ )