De toermalijn van Madonna: werkt die wel?
Volgens de NRC lopen Madonna, Adele en Victoria Beckem al “al jaren rond met een brok toermalijn of een andere helende steen in hun handtas” en is de belangstelling voor de helende werking van kristallen weer helemaal ‘in’, maar moet aan de werking van deze stenen geen therapeutische waarde worden toegekend. (https://www.nrc.nl/nieuws/2018/06/14/voor-genezing-moet-je-echt-niet-bij-kristallen-zijn-a1606646 )
Nu heeft het rondlopen met (half)edelstenen in een handtas ongeveer evenveel therapeutische werking als het mediteren met een baksteen op schoot, maar het artikel raakt mij, omdat ik al jaren met kristallen en mineralen werk.
Zonder een ‘believer’ te zijn, door bij voorbaat uit te gaan van de veronderstelling dat deze stenen ofwel wonderen verrichten dan wel stellig ’te weten’ dat ze thuis horen in het rijtje van onbewezen ‘new age bullshit’.
Ont-moeting
Het is in feite net als bij de ontmoeting in het intermenselijk contact.
Als ik tijdens een wandeling praat met een dame, die alleen ‘aanstaat’ op zenden is er van enige ont-moeting geen sprake en vertraag ik in de eerste bocht mijn looptempo. Liever wandel ik alleen en zoek ik de verbinding met de natuur, dan dat ik mij ongemakkelijk voel in een leefwereld die de mijne niet is.
Zo ook met stenen. Als ik verwacht dat een rozenkwarts om mijn nek gaat helpen om de werkstress af te bouwen gedraag ik mij als een verwende consument die betaald heeft voor een product meer verleerd heeft om er een verbinding mee aan te gaan. Het is een metafoor voor de wijze waarop we een strikte scheiding hebben aangebracht tussen de menselijke natuur en Gaia, de ons omringende natuur die we naar behoeve exploiteren omdat we vergeten zijn deze te zien als onlosmakelijk deel van onszelf. We blazen hele bergen op om bergkristal te scoren, sturen kinderen met explosieven de grotten van Afghanistan is om lapis lazuli te vinden die we vervolgens om onze nek hangen om kosmische energie te scoren.
Leuke vrouw
Of edelstenen therapeutisch werken of niet is voor mij geen interessante vraag. Als ik een leuke vrouw ontmoet vraag ik me ook niet af of ze therapeutisch zou kunnen werken op mijn gemoedstoestand. En zoals geen mens gelijk is in de ont-moeting, geldt dat ook voor (edel)stenen. Zoek je ontspanning, maak je op een stoel de verbinding met de aarde, met een steen in de handen, dan schep je de conditie voor een afstemming waarin de werking van de steen voelbaar wordt.
Dat is een proces van geven en nemen, omdat de energie die door je heen stroomt ook voedend kan zijn voor het kristal. In het spel van geven en nemen is het zaak om goed te zorgen voor de stenen waarmee je werkt. Net zoals in het intermenselijk contact een ander jouw energie leeg kan trekken, zo kunnen stenen uitgeput raken door het ontbreken van wederkerigheid in aandacht en zorg.
Moeder aarde
Het is niet de ‘vermeende’ therapeutische werking van een steen die essentieel is in mijn ogen, maar het op een dieper niveau te leren een afstemming te maken met een energievorm met een geheel eigen verhaal en werking. Een afstemming die helpt om te zien dat we een onlosmakelijk deel zijn van moeder aarde. En dat alleen kunnen ervaren op basis van een subtiel gelijkwaardig contact.
Daarin zit primair de boodschap van kristallen en mineralen. Als dat niet helend is !