Porno: observaties van een voyeur
Als blogger houd ik van schrijven.
Dat voelt soms als een zwakte, die werkt als een verslaving. Ik kan een paar dagen zonder, maar daarna beginnen de schrijfkriebels . Daar ontkom ik niet aan. Voorheen schreef ik prikkelende teksten over bijvoorbeeld welzijnswerk en de plaatselijke politiek. Kortom onderwerpen die nergens over gaan, maar wel goed gelezen werden. Nu ik gestopt ben met betaald werken, moet ik iets anders bedenken. Iets dat er werkelijk toe doet. En wat is dan een dankbaarder onderwerp dan pornografie?
Slopende hobby
Volgens mijn zoon, die een lopende encyclopedie is wat betreft data, kijkt meer dan 95% van de mannen porno op het internet. Dus zou het een beetje hypocriet zijn om mijzelf onder te brengen bij de bijna te verwaarlozen categorie van aseksuele, of door religieuze of spirituele praktijken geheel vergeestelijkte ‘algehele onthouders’.
Ik ben ook maar een man, dus wil ik als de verveling van de pensionada toeslaat nog wel eens een blik werken op wat er in de immense wereld van de porno industrie te koop is.
Wil je daar serieus werk van maken, dan heb je een dagtaak.
Het blijkt ook blijkt een slopende hobby te zijn, waarbij de hand vaak niet meer weet of deze aan de muisknop moet blijven dan wel het heil moet zoeken onder het bureaublad.
Verveling
Gelukkig slaat de verveling snel toe. Dat heeft alles te maken met de overkill aan zinnenprikkelende beelden en verleidingen. Te vergelijken met de problemen die ik heb als ik incidenteel een zakje chips wil kopen in de supermarkt .
Gelukkig wordt in mij dan de socioloog weer wakker, die zijn aandacht meer richt op de specifiek culturele setting waarin al dat worstelende vlees op internet zijn werk moet doen en daarbij vergeefs de schijn moet ophouden dat er grote genoegens aan te beleven zijn. Want al dat gerampestamp vertelt het nodige over de maatschappelijke context van de landen en continenten waar de seksen elkaar ontkleed te lijf gaan.
Doorzakkende bankstellen
Neem nu de porno die uit Rusland komt. De interieurs die voor de opnames gebruikt worden zijn van een treurigheid die dodelijk is voor ieder gevoel van erotiek. Prehistorische bankstellen die doorzakken van ellende, beddengoed dat nog nooit een wasmachine gezien heeft, behang in de meest afgrijselijke dessins, verlichting die of te slecht is om ‘het’ goed te zien, dan wel een ongenadig kil licht werpt op het geworstel van de seksen. Je moet wel erg desperaat zijn om daaraan voorbij te gaan.
Gejammer
Dan door naar Japan. Om te constateren dat het mannelijke geslachtsorgaan geheel ‘geblurd’ wordt en de dames geacht worden vooral slaafs te jammeren onder de mannelijke suprematie. Het genot is exclusief voor de mannen, ook al zijn ze visueel geheel ‘ontmand’. Als dat een metafoor is voor de maatschappelijke genderverhoudingen in dat verre land houd ik liever mijn hart vast. Erg veel ‘zen’ heeft die cultuur in mijn ogen niet te bieden.
Dikbuikzwijnen
De porno uit landen als Thailand laat weer een heel ander beeld zien. Dikbuikzwijntjes uit westerse landen, die in hun eigen ‘heimat’ geen deuk in een pakje boter maken, gaan los op jonge dames, die passief en expressieloos het gebeuren ondergaan om zo hun achterban financieel te kunnen steunen. Dat laatste wordt door de heren gezien als een persoonlijke vorm van ontwikkelingshulp. Als jachttrofee wordt er een camera opgezet. Het neonimperialisme in de meest stuitende vorm trekt op mijn monitor voorbij.
Dingetje van Trump
Snel door naar de USA. Alles is daar, met uitzondering van het dingetje van Trump ‘huge’. Anabool opgepepte sportschooltypes leggen het aan met dames die niet verder kunnen kijken dan de omvang van hun borsten. Een apart hoofdstuk vormt de ‘interraciale seks’, die wordt gedomineerd door zwarte mannen met een apparaat waar een volbloedhengst een minderwaardigheidscomplex van krijgt. Bij voorkeur leggen ze het aan met superslanke, breekbare dames. Over de stereotype en discriminerende rolbevestiging zullen we het maar niet hebben.
Missionarisstand
En dan heb ik, afgeleid door al die randverschijnselen waarbinnen geacteerd dient te worden, nauwelijks iets gezegd over de inhoud van het getoonde beeldmateriaal.
Ben ik nog opgevoed in een tijd waarin men in bed niet veel verder kwam dan de missionarisstand, tegenwoordig bedrijft men de liefde bij voorkeur ook in de mond en de anus. Aanvankelijk dacht ik nog dat de heren bijziend waren en abusievelijk naar de verkeerde ingang gingen. Maar ik kan niet geloven dat 75% van de mannelijke deelnemers volslagen blind is. Nu was anale seks in vooral zuidelijke landen ooit een beproefde manier om de maagdelijkheid van de bedpartner te behouden, tegenwoordig is het een mondiaal onderdeel van het pornopakket.
Ook weten de dames en heren de weg naar de slaapkamer maar moeilijk te vinden. Doorgaans laten ze het breed hangen in de huiskamer, waar het bankstel een duurzaamheidstest ondergaat waar Ikea nog wat van kan leren. Wellicht een idee voor hun saaie catalogus.
Opgefokte mannetjes
Mijn voorlopige conclusie is dat porno weliswaar wat verlichting kan brengen als de hormonale nood hoog is, maar dat je er niet bepaald vrolijk van wordt. Het vormt tegen alle emancipatorische ontwikkelingen in een enclave waarin opgefokte mannetjes de baas willen blijven spelen.
Om nog maar te zwijgen van de bedenkelijke pedagogische werking die de moderne porno industrie op de jeugd heeft. Ik mag hopen dat deze zich vooral uitleeft bij de overkill aan nietszeggende filmpjes op YouTube.