De 4 zijden van een kast
Een kast heeft 4 zijden. Alleen het vooraanzicht is doorgaans van belang. Dat is jammer, want de zijkanten en de achterkant kunnen ook een verhaal vertellen.
Met de lage kast (76 bij 76 bij 80cm) die ik net gemaakt heb is dat het geval. De 4 zijden laten ingeschilderde foto’s zien op canvas van oude deuren in Frankrijk en Spanje. Deuren die me bijblijven door de pracht van hun verval. Zo is er de boerenschuurdeur in Esse, een dorp in de Charente, die in weer en wind met kunst en vliegwerk verbeten stand hout en te vinden is tegenover de basisschool in het dorp. Terwijl ik er fotografeer staart een oude man aan de overkant van de straat mij verbaasd aan: “Wat die gek in die deur ziet. Wil hij onze armoede fotograferen?”
Een paar honderd kilometer naar het zuiden zwerf ik door de Spaanse Pyreneeën. Achter het gehucht Los Molinos ligt een vergeten klooster: Monasterio de S. Victorian. Geen mens die er komt. Door hoog gras scharrel ik wat rond het gebouw, tot ik op de zijpoort stuit. De foto’s van die verweerde poort sieren de zij- en achterkant van mijn kast. Zij het dat mijn kast geen voor- zij- of achterkant kent. Op verzoek kunnen er zwenkwielen op de poten worden gezet.
Deze foto’s op doek werden licht ingeschilderd met pigment in damarvernis. Ook werden accenten in bladgoud aangebracht. Het hout komt van een sloop die inmiddels is opgeheven. Het blad aan de bovenzijde is voorzien van een cirkel van verweerd bladgoud met daarin een fossiel van versteend hout.
“Rook, vuur, as. Een mens heeft geleefd”, dichtte kunstschilder Willem Hussem.
Een mens die zich kan warmen aan de pracht van verval. Verval dat de belofte draagt van een nieuw schepping. En dat steeds weer.