Wachten op een Tesla
Ze komen met duizenden tegelijk, van heel ver. Worden ontscheept op afgelegen industrieterreinen. Waar ze staan, strak in gelid, in onafzienbare rijen, wachtend op een digitaal bevel om in actie te komen. Een leger dat niet kan functioneren zonder een logistiek die met militaire precisie iedere poppetje koppelt aan een nieuw technologische speeltje. En dat betaalbaar, dankzij het belastingvoordeel in de vorm van een gesubsidieerde bijtelling. Nee, we hebben het hier niet over een regulier leger, maar over auto’s. Welkom in de wereld van Tesla model 3.
Geur van destructie
Voor mij is het een spannend uitstapje. Een inkijk in een wereld waar ik grotendeels buiten sta. Mijn domein is vooral analoog, al heb ik enkele essentiële stappen gezet om niet geheel aan de periferie van de samenleving terecht te komen. Zo ben ik incidenteel bereikbaar op mijn mobiel, die ik bij voorkeur vergeet mee te nemen.
En aangezien bijna niemand meer belt, ontkom ik niet aan appen. Ook wil ik nog wel eens een bestelling plaatsen op het web. En kan mijn weblog inmiddels aardig zelf updaten. Maar kom met mijn oude diesel kampeerbus de grote steden niet meer in, zonder een forse boete. Maak bij voorkeur kunst met objecten die anderen hebben afgedankt, of de natuur mij schenkt. Maak mijn verf met ingrediënten die zelf worden bereid, volgens eeuwenoude recepten. En vermijdt op de TV alles waar een geur van persoonsverheerlijking, destructie of geweld aan hangt. Kan het subculturele vakjargon van mijn kinderen, die sport en voedingsfanaten zijn, niet meer volgen. En vier mijn vakantie op plekken die de wifi niet kan bereiken.
Explosie
Op weg naar het noordelijk havengebied waar een Tesla wacht op mijn zoon, rijden we langs plekken die onherkenbaar geworden zijn door een explosie aan moderne fabriekscomplexen. Ooit werkte is als student aan de rand van zo’n gebied in een chemische fabriek die een week na mijn vertrek letterlijk de lucht in ging. De giftige stoffen die bij de productie van plastics vrij kwamen werden ’s avonds door de laboranten in een kuil van het weiland voor de fabriek gedumpt. Dat scheelde tijd en geld. Niemand die zich daar druk over maakte.
Auto die denkt
Als we aankomen op het terrein waar de Tesla’s worden gekoppeld aan hun nieuwe baasjes, worden we verwezen naar een grote tent. Het is er bomvol. Achter een brede balie werken studenten als ontvangstcomité. Per uur komt een nieuwe stroom klanten binnen. Zij krijgen een uitdraai van een formulier, waarop de aanmelding van de auto bij het RDW staat en dat tevens dient op met de Tesla het terrein te kunnen verlaten. Een ploeg werknemers in felgekleurde hesjes maakt de auto’s gebruiksklaar. Heb je pech dan moeten de accu’s nog worden bijgeladen en drink je matige automatenkoffie tot jouw naam wordt opgeroepen en je wordt verwezen naar de plek waar de auto staat. Een sleutel heb je niet nodig, je maakt contact met de mobiele telefoon of gebruikt een chipkaart. Na een controle op mogelijke schade, die digitaal gemeld moet worden. Thuis heb je bij voorkeur instructiefilmpjes bekeken hoe om te gaan met dit technologische wonder. Een auto die voor je denkt. Die bijvoorbeeld zelf bepaald wanneer en hoe snel de ruitenwissers in werking worden gesteld. Die digitaal aangeeft hoeveel reserve de accu’s nog hebben en waar de dichtstbijzijnde snelle oplaadpunten zich onderweg bevinden.
Ultieme jongensdroom
Voor ICT mannen, vrouwen zijn opvallend in de minderheid, geldt een extra dimensie aan het rijden in zo’n elektrische auto. Met hun technologische kennis en app’s die ze toevoegen aan hun gsm programmeren ze de data over hun auto naar eigen voorkeur. De fanatiekelingen hebben digitaal de zeereis van hun auto gedetailleerd in kaart gebracht. In de tent worden enthousiast tips uitgewisseld over wat er allemaal mogelijk is op dit gebied. Het zijn freaks die hun leasebak ‘personaliseren’, zodat het rijden in een Tesla deel uitmaakt van hun identiteit. De ultieme jongensdroom komt uit.
De ‘reset’ werkt niet
Maar niet voor ons. Na uren wachten wordt duidelijk dat we zonder Tesla gaan vertrekken. Een technisch mankement kan niet worden verholpen. De ‘reset’ werkt niet en uit de tent waar gesleuteld wordt aan mankementen komt geen prognose over hoe lang het nog duren gaat. Na een dagdeel ondergedompeld te zijn in een wereld die even fascinerend als vervreemdend voelt gaan we in een ‘gewone’ leasebak terug naar huis. Met beide handen aan het stuur.