Met de Tesla naar Italië
(foto: Met onze reddende engel, Guiseppe, Vice President van Tesla Club Italië voor zijn model S)
Het zal je lot maar wezen. Sta je aan het begin van je carrière, maak je snel promotie en krijgt je als bonus een Tesla model 3 als leasebak om er iedere dag 200 kilometer mee naar het werk mee te rijden. En dan komt Corona.
In een half jaar had hij geen kantoor gezien, werkte gedisciplineerd thuis en stond de Tesla zich te verdromen op de parkeerplaats.
Dat vroeg om een reactie en dus vertrokken mijn zoon, ja die van de Tesla en ik, die nooit verder dan een tweedehands roestbak gekomen was, gezamenlijk naar Italië voor een tweeweekse vakantie.
Drama van Bergamo
Als het om de aanpak van Corona gaat kunnen we in Nederland wel een Italiaans lesje leren. Het drama van Bergamo, dat het heftige begin aankondigde van de komst van het virus in Europa had er blijkbaar diep ingehakt, gezien de voorbeeldige discipline in alle steden en dorpen. Zelfs op straat zag je veel ouderen en jongeren die ‘vrijwillig’ een mondkapje droegen. Ook op drukke toeristische plaatsen hielden mensen zich op gepaste afstand van elkaar op.
Een verademing om te zien dat maatregelen die het leven zo beperken, zo eensgezind en collectief worden gedragen.
Ultieme reisauto
Maar terug naar de Tesla als ultieme reisauto. Geen Porsche, dikke Audi of opgeleukte BMW die in staat was onze geruisloze, gemotoriseerde computer bij te houden bij een stoplicht. Niet dat ik kan genieten van de G-krachten die mij als een astronaut in de stoelen drukte, maar sensationeel was het zeker. En hoewel Tesla niet pronkt met een maximaal haalbare snelheid, konden we op stukken Autobahn waar geen snelheidslimiet geldt er even vol voor gaan. Toen we binnen enkele seconden al tegen de 210 kilometer per uur gingen, hoorde ik mijzelf angstig roepen: “Jezus, kappen nou!” om de volgende dag, toen ik zelf achter het stuur zat, te zien dat ik zonder enige spanning 180 kilometer per uur reed.
Familiedrama’s
Het absurde van ‘het nieuwe autorijden’ is dat de ogen van de bestuurder veelal niet meer op de weg, maar op de monitor op het dashboard gericht zijn. De computer wordt het ideale reismaatje, die de route uitstippelt, je vertelt waar je de auto aan een laadpaal moet hangen en waar je links of rechts in een stad moet afslaan. Voor iemand als ik die gewend is aan heftige gezinsdrama’s in het manoeuvreren door steden als Parijs, omdat de kaartlezer weer eens de weg kwijt raakt, een ongekende luxe.
Supercharger
Verliep dan alles op rolletjes? Nee, een Tesla is ook maar een computer op wielen en het woord ‘Service’ moeten ze nog uitvinden. De fabrikant die in Italië nog niet doorgebroken is, heeft er een beperkt aantal eigen superchargers, snelle laadstations, die op de meest afgelegen plekken staan. Dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het gratis verstrekken van de benodigde elektra, hetgeen een bezoekje aan Italië heel goedkoop maakt. Worden de laadkosten in Nederland direct verhaald op het bedrijf waar je werkt, in Italië werd er ineens gevraagd om een creditcard. Toen die werd ingevoerd haperde de software en kon er niet geladen worden. Ook de telefoontjes naar Tesla bleven zonder enig resultaat. Toen was de wondere autowereld voor mijn zoon even te klein, die in zijn driftige natuur weer eens toonde een echt kind van zijn vader te zijn. ‘Nooit meer een k*t Tesla!’, was zijn conclusie.
Emotionele uitbarsting
Toen, op het hoogtepunt van alle emotie, verscheen de Tesla model S van Giuseppe op het verder verlaten laadstation. En stapte een modern en smaakvol geklede zakenman uit, die direct een praatje kwam maken. Zijn naamkaartje werd snel overhandigd en toen bleek dat Giuseppe de Vice President was van de Tesla Club Italië. Nog nooit heb ik iemand gesproken die zo euforisch kon praten over een auto. Hij klonk alsof hij net de minnares van zijn leven gevonden had. En wij, nog bijkomend van de shock onze auto met een lege accu op een verlaten industrieterrein te moeten achterlaten, om een hotel te zoeken, wij…konden niet anders dan meegaan in die euforie en moesten met hem op de foto, zonder dat er ook maar enige de ruimte was om onze bedenkingen bij Tesla te uiten.
Wonder
Toen Guiseppe weer even snel verdwenen was als hij kwam en wij een nieuwe poging ondernamen om onze betaalkaartgegevens door te geven, viel spontaan de Wifi uit. Paradoxaal genoeg konden we daarna gewoon laden. Dat was onze redding.
Bij ons is er geen enkele twijfel dat deze bizarre wending alles te maken had met het mysterieuze verschijning van Guiseppe, vice president van de Tesla Club Italië, waarvan hij mogelijk het enige lid is.
Reddende engel
Ergens in Italië heeft Elon Musk een reddende engel geregeld, rondrijdend in een Tesla model S. Het bouwen van die auto is beslist een bijzondere prestatie, de bovenaardse hulp die hij biedt bij gebrek aan reguliere service is niets meer en minder dan een mega wonder waarvoor we het Vaticaan zullen benaderen.