Nooit eerder
zag ik de zon
zo als vriend verschijnen
dan in de woestijn van Palmyra
De dag was in aantocht
het dorp ontwaakte
met geblaat van geiten
en gerammel van emmers
bij de bron
Het eerste licht
toverde wonderlijke
silhouetten
rond de zuilengalerij
bij de tempel van Baal
Daar bezocht mij
voor het eerst
het inzicht
dat alles een is
meetrilt in een schepping
waarvoor geen woorden zijn
Daar hoog boven het dal
zittend op de graftombe Elahbel
werd het beeld
van de een mystieke oase
voor altijd
op mijn netvlies gebrand
Om in het NU te lezen
“IS heeft de Elahbel uit het jaar 103,
dat vier verdiepingen hoog was
en een ondergrondse ruimte had,
opgeblazen”
Palmyra (Syrie) 1970/ Amersfoort 2015